Zarówno dla radonu jak i jego krótkożyciowych pochodnych opracowanych zostało wiele różnorodnych technik pomiarowych i realizujących je przyrządów. Stosowane są one do prowadzenia pomiarów w kopalniach, środowisku naturalnym, budynkach mieszkalnych itd. Dla przykładu, najważniejszym z przyrządów stosowanych w polskich kopalniach węgla kamiennego jest przystawka ALFA-31 do pyłomierza grawimetrycznego „Barbara”. Jednak pomiary pochodnych radonu w mieszkaniach czy na otwartym powietrzu są trudne ze względu na wielkość stężeń. Dodatkowym problemem jest kalibracja przyrządów, gdyż w przypadku produktów rozpadu radonu nie da się wytworzyć atmosfery wzorcowej. Ze względu na krótkie czasy połowicznego zaniku poszczególnych pochodnych radonu, towarzyszące ich przemianom efekty elektrostatyczne i łatwość osiadania na wszystkich powierzchniach zaburzają równowagę między radonem i produktami rozpadu co w efekcie uniemożliwia wytworzenie atmosfery wzorcowej o znanych i stabilnych stężeniach poszczególnych pochodnych radonu.

Próbą rozwiązania tych problemów była opracowana przez S. Chałupnika autora bardzo czuła metoda pomiaru stężenia pochodnych radonu w powietrzu oparta na powiązaniu zbierania pochodnych radonu na filtrze z następującym po nim pomiarze aktywności filtru w spektrometrze ciekłoscyntylacyjnym (CS). Taka technika pomiaru zapewnia, że metoda ta jest metodą bezwzględną (nie wymagającą wzorców) i pozwala na bardzo dokładne określenie mierzonych wielkości. Ze względu na powyższe właściwości - swoją czułość i dokładność - może stanowić metodę odniesienia (kalibracji) dla wszystkich przyrządów, służących do pomiaru stężenia energii potencjalnej alfa krótkożyciowych produktów rozpadu radonu. Jednakże ze względu na rozmiary liczników CS nie można jej było wykorzystać do pomiarów polowych. W ostatnich latach pojawiły się nowe, przenośnie liczniki CS, o niewielkiej wadze i możliwości zasilania np. z akumulatora samochodowego. Jeden z takich liczników, TRIATHLER produkowany przez firmę Hidex, został wykorzystany do pomiarów stężeń pochodnych w pomieszczeniach i na otwartym powietrzu. Otrzymane wyniki okazały się bardzo zachęcające, jedynym ograniczeniem wydaje się być trudność z użyciem w wysokowydajnej pompie filtrów membranowych. Filtry papierowe czy też z włókna szklanego można stosować pod warunkiem, że nie są barwione, co powoduje duże gaszenie powstających impulsów. Wyznaczono także próg detekcji metody dla zastosowanego reżimu Thomasa oraz wydajności pompy 300 l/minutę.

W publikacji przedstawiono wyniki pomiarów przeprowadzonych w Centre Universitaire w Luksemburgu – w pomieszczeniach laboratoryjnych, piwnicach i na otwartym powietrzu. Wykonano także pomiary w nieczynnej kopalni gipsu.